ჩვეულებრივი პლასტმასთან დაკავშირებული გარემოსდაცვითი შეშფოთების ესკალაცია ახდენს ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის განვითარებას და უფრო მეტ მიღებას. ეს ბიოპლასტიკა შექმნილია იმისთვის, რომ დაანგრიოს უვნებელი ნაერთები კონკრეტულ პირობებში, დაპირება პლასტიკური დაბინძურების შემცირებას. ამასთან, რადგან ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენება უფრო ფართოდ გავრცელდება, წარმოიქმნება ახალი გამოწვევები და საკითხები.
ამ სტატიაში ჩვენ გთავაზობთ სიღრმისეულ შესწავლას, თუ რა საკითხებს უკავშირდებაბიოდეგრადირებადი პლასტმასი, ინტეგრირებული მიდგომის საჭიროების ანათებს მათ ეფექტურად მოსაგვარებლად. შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები და მომხმარებელთა მცდარი მოსაზრებები: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის მთავარი პრობლემა მომხმარებლების შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები და გაუგებრობები ამ ტერმინის შესახებ"ბიოდეგრადირებადი."ბევრი მომხმარებელი მიიჩნევს, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის მოკლე დროში მთლიანად იშლება, ორგანული ნარჩენების მსგავსად.
და, ბიოდეგრადირება არის რთული პროცესი, რომელიც მოითხოვს სპეციფიკურ გარემო პირობებს, როგორიცაა ტემპერატურა, ტენიანობა და მიკროორგანიზმების ზემოქმედება. უმეტეს შემთხვევაში, ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის დამუშავება საჭიროა სამრეწველო კომპოსტირების ობიექტებში, რომ სრულად გაანადგურონ. მათ ჩვეულებრივ სახლში ან შემოგარენში კომპოსტის ყუთში განთავსება შეიძლება არ გამოიწვიოს მოსალოდნელი დაშლა, რამაც გამოიწვია შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები და მათი განკარგვის მოთხოვნების ცუდი გაგება.
სტანდარტიზებული რეგულაციების ნაკლებობა: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენების კიდევ ერთი მთავარი გამოწვევა არის სტანდარტიზებული რეგულაციების ნაკლებობა. ამჟამად არ არსებობს გლობალურად მიღებული განმარტება ან სასერთიფიკატო პროცესი ბიოდეგრადირებადი ეტიკეტის მასალებისთვის. ერთგვაროვნების ეს ნაკლებობა საშუალებას აძლევს მწარმოებლებს გააკეთონ დაუსაბუთებელი პრეტენზიები, წამყვან მომხმარებლებს სჯერათ, რომ პლასტიკური, რომელსაც ისინი იყენებენ, უფრო მეტიაეკოლოგიურად მეგობრულივიდრე სინამდვილეში.
გამჭვირვალობისა და ანგარიშვალდებულების ნაკლებობა ართულებს მომხმარებლებს ინფორმირებული არჩევანის გაკეთებას, ხოლო რეგულატორებს ეფექტურად აკონტროლონ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენება და განკარგვა. შეზღუდული გარემოზე ზემოქმედება: მიუხედავად იმისა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი მიზნად ისახავს დაბინძურების შემცირებას, მათი რეალური გარემოზე ზემოქმედება გაურკვეველია.
ზოგიერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის წარმოება წარმოქმნის უფრო მეტ სათბურის გაზების ემისიას, ვიდრე ჩვეულებრივი პლასტმასის. გარდა ამისა, ნაგავსაყრელებში ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის განკარგვა შეიძლება წარმოქმნას მეთანი, სათბურის ძლიერი გაზი. გარდა ამისა, ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გარკვეულ ტიპებს შეუძლიათ განთავისუფლდეს მავნე ნივთიერებები დაშლის დროს, რისკებს უქმნიან ნიადაგს და წყლის ხარისხს.
აქედან გამომდინარე, ვარაუდი, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასები ყოველთვის არის უფრო ეკოლოგიურად კეთილგანწყობილი ალტერნატივა, საჭიროა გადახედოთ. გადამუშავების გამოწვევები და სირთულეები: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გადამუშავების განსაკუთრებული გამოწვევები წარმოადგენს. ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის შერევით არა ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გადამუშავების დროს შეიძლება დაბინძურდეს გადამუშავების ნაკადი და შეამციროს რეციკლირებული მასალის ხარისხი. შედეგად, გადამუშავების ობიექტებს ემუქრება ხარჯების და სირთულის გაზრდა.
შეზღუდული ეფექტური გადამუშავების ინფრასტრუქტურით, რომლებიც სპეციალურად შექმნილია ბიოდეგრადირებადი პლასტმასისთვის, ამ მასალების უმეტესობა კვლავ მთავრდება ნაგავსაყრელებში, უარყოფს მათ გარემოსდაცვითი სარგებელი. სიცოცხლისუნარიანი და მასშტაბური გადამუშავების გადაწყვეტილებების ნაკლებობა კიდევ უფრო აფერხებს ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის ეფექტურობას, როგორც მდგრადი ალტერნატივები.
ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის მდგომარეობა საზღვაო გარემოში: მიუხედავად იმისა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი შეიძლება დაიშალოს იდეალურ პირობებში, მათი განკარგვა და საზღვაო გარემოზე შესაძლო გავლენა წარმოადგენს მიმდინარე დილემას.
პლასტიკური, რომელიც მთავრდება წყლის ობიექტებში, როგორიცაა მდინარეები და ოკეანეები, შეიძლება დროთა განმავლობაში გადაგვარდეს, მაგრამ ეს დეგრადაცია არ ნიშნავს, რომ ის სრულიად უვნებელია. მიუხედავად იმისა, რომ ისინი იშლება, ეს პლასტმასები ათავისუფლებენ მავნე ქიმიკატებს და მიკროპლასტიკას, რაც საფრთხეს უქმნის საზღვაო ცხოვრებას და ეკოსისტემებს.
ბიოდეგრადირებადი პლასტმასები, თუ სწორად არ მართავდნენ, შეიძლება გამოიყენოს პლასტიკური დაბინძურება წყლის სექტორში, რაც ძირს უთხრის მყიფე საზღვაო გარემოს დასაცავად.
დასკვნის სახით: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასები წარმოიქმნება, როგორც პერსპექტიული გადაწყვეტა გლობალური პლასტიკური დაბინძურების კრიზისის შესახებ. ამასთან, მათი პრაქტიკული პროგრამები სხვადასხვა გამოწვევებსა და შეზღუდვებს წარმოადგენს.
შეცდომაში შეყვანილი პრეტენზიები, მომხმარებელთა გაუგებრობები, სტანდარტიზებული რეგულაციების არარსებობა, გარემოზე გაურკვეველი ზემოქმედება, გადამუშავების სირთულეები და მუდმივი საზღვაო დაბინძურების პოტენციალი ხელს შეუწყობს ბიოდეგრადირებად პლასტმასთან დაკავშირებულ პრობლემებს.
ამ ბარიერების დასაძლევად, ჰოლისტიკური მიდგომა გადამწყვეტია. ეს მიდგომა უნდა შეიცავდეს მომხმარებელთა გადაწყვეტილების მიღებას, ძლიერი და საერთაშორისო დონეზე ჰარმონიზებულ რეგულაციებს, გადამუშავების ტექნოლოგიის მიღწევებს და მწარმოებლების მხრიდან გამჭვირვალობის გაზრდას.
საბოლოო ჯამში, პლასტიკური დაბინძურების პრობლემის მდგრადი გადაწყვეტილებები მოითხოვს პლასტიკური მოხმარების შემცირებას და ჭეშმარიტად ეკოლოგიურად მასალების გამოყენებას, ვიდრე მხოლოდ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის საფუძველზე დაეყრდნოს.
შეგიძლიათ დაგვიკავშირდეთდაგვიკავშირდით - MVI Ecopack Co., Ltd.
ელ.ფოსტაorders@mvi-ecopack.com
ტელეფონი ： +86 0771-3182966
პოსტის დრო: ივლისი -07-2023
