ჩვეულებრივი პლასტმასებთან დაკავშირებული გარემოსდაცვითი საზრუნავი ზრდის ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის განვითარებას და უფრო მეტ მიღებას. ეს ბიოპლასტიკა შექმნილია სპეციალურ პირობებში უვნებელ ნაერთებად დასაშლელად, რაც გვპირდება პლასტიკური დაბინძურების შემცირებას. თუმცა, რაც უფრო ფართოვდება ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენება, ჩნდება ახალი გამოწვევები და პრობლემები.
ამ სტატიაში ჩვენ გთავაზობთ სიღრმისეულ შესწავლას დაკავშირებული საკითხების შესახებბიოდეგრადირებადი პლასტმასი, რაც ასახავს ინტეგრირებული მიდგომის აუცილებლობას მათ ეფექტურად გადასაჭრელად. შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები და მომხმარებელთა მცდარი წარმოდგენები: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის მთავარი პრობლემა მდგომარეობს მომხმარებელთა შეცდომაში შემყვან პრეტენზიებში და გაუგებრობებში ტერმინის შესახებ."ბიოდეგრადირებადი".ბევრი მომხმარებელი თვლის, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი მთლიანად იშლება მოკლე დროში, ისევე როგორც ორგანული ნარჩენები.
და, ბიოდეგრადაცია არის რთული პროცესი, რომელიც მოითხოვს სპეციფიკურ გარემო პირობებს, როგორიცაა ტემპერატურა, ტენიანობა და მიკროორგანიზმების ზემოქმედება. უმეტეს შემთხვევაში, ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის დამუშავება საჭიროა სამრეწველო კომპოსტირების ობიექტებში, რათა სრულად დაინგრა. მათი ჩვეულებრივი სახლის ან ეზოს კომპოსტის ურნაში მოთავსებამ შეიძლება არ გამოიწვიოს მოსალოდნელი დაშლა, რაც გამოიწვიოს შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები და მათი განკარგვის მოთხოვნების ცუდი გაგება.
სტანდარტიზებული რეგულაციების ნაკლებობა: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენების კიდევ ერთი მთავარი გამოწვევა არის სტანდარტიზებული რეგულაციების ნაკლებობა. ამჟამად არ არსებობს გლობალურად მიღებული განმარტება ან სერტიფიცირების პროცესი ბიოდეგრადირებადი ეტიკეტის მასალებისთვის. ერთგვაროვნების ეს ნაკლებობა მწარმოებლებს საშუალებას აძლევს გააკეთონ დაუსაბუთებელი პრეტენზიები, რაც მომხმარებლებს აფიქრებინებს, რომ მათ მიერ გამოყენებული პლასტმასი უფრო მეტია.ეკოლოგიურად სუფთავიდრე რეალურად არის.
გამჭვირვალობისა და ანგარიშვალდებულების ნაკლებობა ართულებს მომხმარებლებისთვის ინფორმირებული არჩევანის გაკეთებას და მარეგულირებელ ორგანოებს ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გამოყენებისა და განადგურების ეფექტურად მონიტორინგს. შეზღუდული გარემოზე ზემოქმედება: მიუხედავად იმისა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი მიზნად ისახავს დაბინძურების შემცირებას, მათი რეალური გარემოზე ზემოქმედება გაურკვეველი რჩება.
ზოგიერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის წარმოება უფრო მეტ სათბურის აირების გამოყოფას იწვევს, ვიდრე ჩვეულებრივი პლასტმასი. გარდა ამისა, ნაგავსაყრელებზე ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის განთავსებამ შეიძლება წარმოქმნას მეთანი, ძლიერი სათბურის აირი. გარდა ამისა, ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის გარკვეულ ტიპებს შეუძლიათ მავნე ნივთიერებების გამოყოფა დაშლის დროს, რაც საფრთხეს უქმნის ნიადაგისა და წყლის ხარისხს.
ამიტომ, ვარაუდი, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი ყოველთვის უფრო ეკოლოგიურად სუფთა ალტერნატივაა, ხელახლა უნდა შეფასდეს. გადამუშავების გამოწვევები და სირთულეები: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი განსაკუთრებულ გამოწვევებს უქმნის გადამუშავებას. გადამუშავების დროს ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის შერევამ არაბიოდეგრადირებად პლასტმასებთან შეიძლება დაბინძურდეს გადამუშავების ნაკადი და შეამციროს გადამუშავებული მასალის ხარისხი. შედეგად, გადამუშავების ობიექტების გაზრდილი ღირებულება და სირთულე.
შეზღუდული ეფექტური გადამუშავების ინფრასტრუქტურით, რომელიც შექმნილია სპეციალურად ბიოდეგრადირებადი პლასტმასისთვის, ამ მასალების უმეტესობა კვლავ ხვდება ნაგავსაყრელებზე, რაც უარყოფს მათ დანიშნულ ეკოლოგიურ სარგებელს. სიცოცხლისუნარიანი და მასშტაბური გადამუშავების გადაწყვეტილებების ნაკლებობა კიდევ უფრო აფერხებს ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის, როგორც მდგრადი ალტერნატივების ეფექტურობას.
ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის მდგომარეობა საზღვაო გარემოში: მიუხედავად იმისა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი შეიძლება დაიშალოს იდეალურ პირობებში, მათი განკარგვა და საზღვაო გარემოზე პოტენციური ზემოქმედება წარმოადგენს მიმდინარე დილემას.
პლასტმასი, რომელიც მთავრდება წყლის ობიექტებში, როგორიცაა მდინარეები და ოკეანეები, შეიძლება დროთა განმავლობაში დეგრადირებული იყოს, მაგრამ ეს დეგრადაცია არ ნიშნავს რომ ის სრულიად უვნებელია. მაშინაც კი, როდესაც ისინი იშლება, ეს პლასტმასი ათავისუფლებს მავნე ქიმიკატებს და მიკროპლასტიკებს, რაც საფრთხეს უქმნის საზღვაო სიცოცხლეს და ეკოსისტემებს.
ბიოდეგრადირებადი პლასტმასები, თუ სათანადოდ არ იმართება, შეიძლება გააგრძელოს პლასტმასის დაბინძურება წყლის სექტორში, რაც ძირს უთხრის მყიფე საზღვაო გარემოს დაცვის მცდელობებს.
დასკვნა: ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი წარმოიქმნება როგორც პერსპექტიული გამოსავალი პლასტიკური დაბინძურების გლობალური კრიზისიდან. თუმცა, მათი პრაქტიკული გამოყენება იწვევს სხვადასხვა გამოწვევებსა და შეზღუდვებს.
შეცდომაში შემყვანი პრეტენზიები, მომხმარებელთა გაუგებრობები, სტანდარტიზებული რეგულაციების ნაკლებობა, გარემოზე გაურკვეველი ზემოქმედება, გადამუშავების სირთულეები და ზღვის მუდმივი დაბინძურების პოტენციალი ყველამ ხელი შეუწყო ბიოდეგრადირებად პლასტმასთან დაკავშირებულ პრობლემებს.
ამ ბარიერების დასაძლევად გადამწყვეტია ჰოლისტიკური მიდგომა. ეს მიდგომა უნდა მოიცავდეს მომხმარებლების მიერ ინფორმირებულ გადაწყვეტილების მიღებას, მყარ და საერთაშორისოდ ჰარმონიზებულ რეგულაციებს, გადამუშავების ტექნოლოგიების მიღწევებს და მწარმოებლების მიერ გამჭვირვალობის გაზრდას.
საბოლოო ჯამში, პლასტიკური დაბინძურების პრობლემის მდგრადი გადაწყვეტილებები მოითხოვს პლასტმასის მთლიანი მოხმარების შემცირებას და ჭეშმარიტად ეკოლოგიურად სუფთა მასალების გამოყენების ხელშეწყობას, ვიდრე მხოლოდ ბიოდეგრადირებად პლასტმასებზე დაყრდნობით.
შეგიძლიათ დაგვიკავშირდეთ:დაგვიკავშირდით - MVI ECOPACK Co., Ltd.
ელფოსტა:orders@mvi-ecopack.com
ტელეფონი:+86 0771-3182966
გამოქვეყნების დრო: ივლის-07-2023
